(Οσίου Γέροντος παπα-Ευφραιμ Κατουνακιώτου λόγοι)
Θα σου δείξω εγώ πως να προσεύχεσαι, και
μου λες αν μπορείς ή όχι. Ακούμπησε το εργόχειρό του δίπλα, σηκώθηκε,
τίναξε τα ξυλαράκια απ’ την ποδιά του, και ψηλός, λευκογένειος,
ιεροπρεπής πλησίασε τον νιπτήρα λέγοντας: – Είναι πρωί και σηκώθηκες από
τον ύπνο. Άνοιξε ο Γέροντας το νερό και άρχισε με απλές κινήσεις να
πλένει τα χέρια και το πρόσωπό του επαναλαμβάνοντας γλυκά και
παρακλητικά, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πλησίασε την πετσέτα και
σκουπίστηκε συνεχίζοντας και την ευχή. Μετά στράφηκε με το φωτεινό του
πρόσωπο στον νέο και ρώτησε επιτακτικά:
– Αυτό μπορείς να το κάνεις;
– Ε, μπορώ, Γέροντα, ομολόγησε αφοπλισμένος εκείνος.
– Πρόσεχε, όμως, συνέχισε ο Γέροντας. Θα
το κάνεις κάθε μέρα. Όχι μια ναι, μια όχι. Διότι, όπως γράφει ο αββάς
Ισαάκ ο Σύρος, «μεγάλη η δύναμις της μικράς πολιτείας της αεί γινομένης»
(Έχει μεγάλη δύναμη η μικρή προσπάθεια, που γίνεται όμως πάντοτε. Αββά
Ισαάκ, Λόγος 73)
– Και κάτι ακόμη, πρόσθεσε ο Γέροντας, αφού ξανακάθισε στο εργόχειρο κι ετοιμαζόταν ν’ αρχίσει.
– Στην αίθουσα που δικάζεις υπάρχει καμιά εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας;
– Υπάρχει.
– Λοιπόν, πριν αρχίσεις να δικάζεις, θα
στραφείς και θα πεις: «Χριστέ μου, φώτισέ με να μην αδικήσω κάποιον απ’
αυτούς τους ανθρώπους».
Και αμέσως κοφτά: – Μπορείς;
– Ε, εντάξει, μπορώ, Γέροντα.
– Αμ, δεν σου είπα να γίνεις δικηγόρος, για να μιλήσεις με τον Θεό, τελείωσε χαμογελώντας πειρακτικά.
Και σε άλλους όμως που προφασίζονταν
οικογενειακά βάρη, πολλές ασχολίες και άλλα, έλεγε επανειλημμένως: «Εάν
εγώ μέσα στην ησυχία των Κατουνακίων λέω εκατό ευχές τη μέρα και σεις
μέσα στην τύρβη της πόλεως και τις υποχρεώσεις της εργασίας και της
οικογένειας λέτε τρεις ευχές, είμαστε ίσα». Τον ρωτούσαμε, μήπως είναι
πολύ λίγη αυτή η προσευχή ακόμη και για τους κοσμικούς. Και μας έλεγε
περίπου τα εξής: «Εάν ο άνθρωπος συνηθίσει να λέει κάθε μέρα, έστω από
λίγο, όσο μπορεί, αλλά κάθε μέρα την ευχή, η καρδιά του σιγά-σιγά
γλυκαίνεται και περιμένει πότε θα έρθει εκείνη η ώρα. Και όταν γλυκαθεί η
καρδιά, από μόνος του κανείς ζητάει περισσότερο».
http://agiosgeorgiosavras.blogspot.com/2018/06/blog-post.html#more