«Και ου θαυμαστον. αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον
φωτός» (Β Κορ. ια 14). Δηλαδή και δεν είναι παράδοξο αυτό, διότι και
αυτός ο σατανάς μεταβάλλεται κατά το εξωτερικό σχήμα σε άγγελο φωτός.
- Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Αόρατο Πόλεμο: «Όταν ο πονηρός διάβολος γνωρίση πως περιπατούμεν ορθώς με ζωντανάς και καλώς τεταγμένας επιθυμίας, εις την στράτα των αρετών, από τας οποίας δεν μπορεί με φανεράς απάτας να μας τραβήξη εις το μέρος του, τότε μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός, και με φιλικούς λογισμούς και με ρητά της θείας Γραφής και παραδείγματα των Αγίων, μας παρακινεί ακαίρως και ανοθεύτως να περιπατούμεν αδιακρίτως εις το ύψος της τελειότητος, δια να μας κάμη ύστερον να πέσωμεν εις κρημνόν. Όθεν και μας παρακινεί να παιδεύσωμεν σκληρώς το σώμα με νηστείας, εγκρατείας, μαστιγώσεις, χαμαικοιτίας και άλλας παρομοίας θλίψεις δια να υπερηφανευθούμε, φανταζόμενοι πως κάνουμε μεγάλα πράγματα».
- Ένας αδελφός ασκήτευε μόνος του. Κάποτε λοιπόν ήλθαν να τον πειράξουν οι δαίμονες, υπό το σχήμα Αγγέλων. Τον σήκωσαν για την νυκτερινή ακολουθία και του έδειχναν φώτα.
Ο Ασκητής αυτός επισκέφθηκε ένα Γέροντα, για να του ειπή το γεγονός και να του ζητήση την γνώμη του. Του λέγει:
– Αββά, στο κελλί μου έρχονται Άγγελοι με φώτα και με σηκώνουν για την ακολουθία.
Ο Γέροντας απάντησε:
– Πρόσεξε μη τους ακούσης, διότι είναι δαίμονες· Όταν έλθουν να σε
ξυπνήσουν, συ να τους πης: «Εγώ δεν σας ακούω, θα σηκωθώ όταν θελήσω».
- Μερικοί αδελφοί επισκέφθηκαν τον Μέγα Αντώνιο, για να του αναφέρουν ορισμένες φανταστικές παραστάσεις, που έβλεπαν και να πληροφορηθούν από αυτόν, εάν είναι αληθινές ή προέρχονται από τους δαίμονες. Μαζί τους είχαν και ένα γαϊδουράκι, το οποίο στο δρόμο ψόφησε.
Μόλις συναντήθηκαν οι αδελφοί με τον Όσιο Αντώνιο και αφού τους χαιρέτησε, τους είπε:
– Πως εψόφησε το γαϊδουράκι σας στο δρόμο;
Κατάπληκτοι οι αδελφοί τον ρώτησαν.
– Πως το γνωρίζεις Αββά, αυτό το πράγμα;
Και ο Όσιος Αντώνιος τους απαντά:
– Μου το φανέρωσαν οι δαίμονες.
– Μα και μεις – είπαν εν συνεχεία οι αδελφοί, γι’ αυτό ήλθαμε να σε
ρωτήσουμε, διότι βλέπουμε μερικά πράγματα, τα οποία βγαίνουν αληθινά.
Μήπως πλανώμεθα;
Τότε ο Όσιος Αντώνιος, με το παράδειγμα του όνου, τους πληροφόρησε
ότι οι εικόνες, τις οποίες έβλεπαν, ήσαν φαντασίες και τεχνουργήματα του
διαβόλου, που κατασκεύαζε χρησιμοποιώντας προς τούτο την δική τους
φαντασία.
- Στο Γεροντικό του Αγ. Όρους διαβάζουμε το εξής:
«Από την Σπηλιά του Αγίου Ακακίου του νέου στα Καυσοκαλύβια, ξεκίνησε
να πάη στην έρημο του Αγιοβασίλη, ο Μοναχός Ακάκιος. Αλλά ο ευλογημένος
αυτός Μοναχός, καθώς μου είπαν οι Πατέρες, που έζησαν το γεγονός, το
οποίο έλαβε χώραν το 1923 – 24, και μάλιστα ο Γέρο – Δαμασκηνός από τον
Αγιοβασίλη, και ως εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι, δεν έκανε τον
σταυρό του καθώς ξεκίνησε από την Σπηλιά ή κατά την πορεία του δρόμου,
από άλλες σκέψεις πιθανόν να ξεχάστηκε να λέη την προσευχή και να
επαναλαμβάνη την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» ή κάτι άλλο, προς δοκιμασία συνέβη στον αδελφό αυτόν και κατά
παραχώρηση Θεού επηκολούθησε η φανταστική σκηνή του Σατανά.
Δηλαδή, όταν έφτασε ο π. Ακάκιος στο σημείο που είναι ο Σταυρός, στον
δρόμο που πηγαίνει από τα Κελλιά της Κερασιάς προς τον Αγιοβασίλη,
φαίνεται θα ήταν και πολύ κουρασμένος, από την δύσκολη εκείνη διαδρομή,
σε καιρό χειμώνος και ενώ έπαιρνε να σκοτεινιάζη, βλέπει, λίγο πιο κάτω
από τον Σταυρό, ένα ωραίο δωμάτιο με στρωμένο κρεββάτι με καθαρά
σεντόνια και πολύ αναπαυτικό.
Στην αρχή του φάνηκε λίγο περίεργο, πώς βρέθηκε εκεί το δωμάτιο και
το κρεββάτι; Αλλά από την πολλή κούραση προφανώς έπεσε επάνω να
ξεκουραστή.
Την άλλη μέρα πολύ πρωί περνούσαν απ’ εκεί δύο αδελφοί από τον
Αγιοβασίλη, οι οποίοι πήγαιναν για την Κερασιά. Ήταν ακόμη σκοτεινά,
αλλά με του Θεού την φώτιση βρήκαν τον αδελφό Ακάκιο να είναι πεσμένος
πάνω στα χιόνια και όχι σε κρεββάτι, που του έδειξε η φαντασία του
Σατανά.
Ήταν κυριολεκτικά ξεπαγιασμένος από το κρύο, που στο μέρος εκείνο
κάνει από το ρεύμα που σχηματίζεται εκεί. Αναίσθητο τον μετέφεραν στον
Αγιοβασίλη, που είναι πλησιέστερα και με εντριβές είδαν και έπαθαν να
τον συνεφέρουν στην υγεία του, ο οποίος μόλις συνήλθε διηγήθηκε σε όλους
το πάθημά του, όπως αρχικά του φάνηκε.
Η τρομερή αυτή φαντασία του Σατανά, φανερώνει σε μας την μανία, που
έχει ο Διάβολος κατά των ανθρώπων και κυρίως κατά των Μοναχών, τους
οποίους πάντοτε παραμονεύει, πότε και πως θα μπορέση να τους
δολοφονήσει, διότι κατά τον λόγον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «Ο
Σατανάς απ’ αρχής ανθρωποκτόνος εστι και τη αληθεία ουχ έστηκεν», (Ιωάν.
Η 44).
Για το λόγο αυτό, γενικά οι άνθρωποι, οι πιστοί Χριστιανοί και κυρίως
οι Μοναχοί θα πρέπη πάντοτε να έχουν και να φέρουν μαζί τους την
πανοπλία του φωτός, την περικεφαλαία της αγάπης, τον θώρακα της πίστεως
και την πύρινη ρομφαία που είναι ο λόγος του Θεού.
Απαραίτητα ο πιστός πρέπει πάντα να φέρη επάνω του τον Σταυρό και να
καταβάλη μεγάλη προσπάθεια και αγώνα, για να κατορθώση να λέη
ακατάπαυστα την ωραία, μονολεκτική και θεολογική ευχή, το «Κύριε Ιησού
Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησόν με», το «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με», το
«Σταυρέ του Χριστού, πανάγιε, σκέπε με, τη δυνάμει σου», «Βαπτιστά του
Χριστού και Πρόδρομε Ιωάννη, πρέσβευε υπέρ εμού», «Άγιοι Πάντες,
πρεσβεύσατε υπέρ εμού του αμαρτωλού».
Έτσι μπορεί να βαδίζη κανείς μέρα – νύχτα και στα πιο έρημα μέρη και
να μη κινδυνεύη ή να φοβάται από καμμιά σκοτεινή δύναμη και φανταστική
ενέργεια του Σατανά. Διότι, όταν ο χριστιανός είναι μ’ αυτό τον τρόπο
εξοπλισμένος, ο Σατανάς δεν τολμάει να τον πλησίαση, αλλά ως από πυρός
διωκόμενος φεύγει και εξαφανίζεται και όλες οι σατανικές ενέργειές του
σαν το κερί διαλύονται και χάνονται, όπως λέει και η Αγία Γραφή: «Ως
εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν, ως τίκεται κηρός από προσώπου πυρός…»
(Ψαλμ. του Δαβίδ).
http://orthodoxostypos.gr/πηγή εικόνας