-ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ-
Με τις θαυματουργικές του ικανότητες, γιάτρευε αρρώστους με ένα απλό άγγιγμα του χεριού του. Με τις προσευχές του, έδιωχνε από την επικράτεια τους κλέφτες και ληστές που λυμαίνονταν τα μέρη της Θεσσαλίας. Μάλιστα όταν κάποτε έπεσε μεγάλη ανομβρία και ξηρασία στον τόπο, με τις προσευχές και τη Χάρη του, έφερε βροχη. Έκανε πολλά και θαυμάσια έργα για το ποίμνιό του. Προέβλεπε και προέλεγε το μέλλον και απέκτησε την ικανότητα να διαβάζει και να αποκαλύπτει τις σκέψεις των ανθρώπων.
Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ
Η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε γνωστή σ’ όλη την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Βρισκόμαστε στο 320 μ.Χ. και βασιλεύει ο Κωνσταντίνος ο Μέγας. Φιλόχριστος και θερμός υποστηρικτής των Χριστιανών και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, μαθαίνοντας για το έργο, την αρετή και τα θαύματα του Επισκόπου Λάρισας, ήθελε να τον δει και να τον ακούσει προσωπικά.
Έτσι και έγινε με την βοήθεια του Θεού. Θέλοντας ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος να λύσει τις διαφορές μεταξύ του αιρετικού Αρείου και των Αρχιερέων, συγκάλεσε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια, την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Εκκλησίας. Συγκεντρώθηκαν εκεί με θεία πρόνοια και βασιλική διαταγή 318 Αρχιερείς. Ανάμεσά τους και ο Αρχιεπίσκοπος Λάρισας Αχίλλειος προς μεγάλη χαρά του Κωνσταντίνου, ο οποίος τον τίμησε ιδιαίτερα. Μα και απ’όλους τους συγκεντρωμένους Αρχιερείς τιμήθηκε ιδιαίτερα. Λόγω των αρετών, της σοφίας και της φρόνησής του, έλαμπε ανάμεσά τους σαν ήλιος. Ξεκίνησαν έτσι όλοι μία μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα, η οποία δεν οδηγούσε πουθενα.
Τότε σηκώνεται όρθιος ο Όσιος Αχίλλειος, κάνει νεύμα σε όλους να σωπάσουν και με δυνατή φωνή λέει:
-"Εσύ Άριε και οι υποστηρικτές αυτού, εάν έχετε δίκαιο που λέτε ότι ο Υιός του Θεού είναι κτίσμα και ποίημα Θεού, πες τότε σ’ αυτήν την πέτρα που βρίσκεται εδώ μπροστά μας, να αναβλύσει έλαιον και τότε θα σας πιστέψουμε. Αλλοιώς κάθε συζήτηση είναι μάταιη και δεν οδηγεί πουθενά".
Οι Αρειανοί ξαφνιάστηκαν και για λίγη ώρα έμειναν σιωπηλοί. Κατόπιν γυρίζουν και λένε στον Όσιο Αχίλλειο:
-"Εσύ που είπες αυτό, εσύ και να το κάνεις".
Λέγοντας αυτό πίστευαν ότι ο Επίσκοπος δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τέτοιο θαύμα. Θεώρησαν τα λόγια του σαν προπέτεια και όχι σαν Θεϊκή έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα.
Ο Όσιος Αχίλλειος όμως, χωρίς φόβο και χωρίς να δειλιάσει λεπτό, σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά στον βασιλέα και τους Αρχιερείς. Με πίστη στον Χριστό, αφού πρώτα προσευχήθηκε, τους λέει:
-"Εάν ο Υιός του Θεού υπάρχει ομοούσιος και ομόδοξος του Πατρός, όπως εμείς πιστεύουμε, ομολογούμε και κηρύσσουμε, ας αναβλύσει η πέτρα αυτή έλαιον, για να πιστέψουν και να βεβαιωθούν οι αιρετικοί".
Αμέσως, πριν τελειώσει καλά καλά τα λόγια του, έγινε το μεγάλο και καταπληκτικό θαύμα. Κάτω από την πέτρα, άρχισε να βγαίνει έλαιο τόσο ώστε κάλυψε όλο το έδαφος. Βλέποντάς το ο βασιλιάς και οι Αρχιερείς, θαύμασαν τη δυναμη της πίστης, δόξασαν το Θεό και επαίνεσαν τον Όσιο Αχίλλειο. Οι Αρειανοί αντίθετα ντροπιάστηκαν και λυπήθηκαν..
Στην Σύνοδο αυτή έκανε και ο Άγιος Σπυρίδωνας ένα θαύμα που αφορούσε επίσης την Αγία Τριάδα. Αφού κατατρόπωσε με τα λόγια του τον οπαδό και ρήτορα του Αρείου, έπιασε στα χέρια του ένα κεραμίδι και θέλοντας να δείξει ότι ορισμένα πράγματα δεν τα φτάνει το μυαλό του ανθρώπου ,είπε:
"Αν σας ρωτήσω πόσα πράγματα κρατάω στο χέρι μου, θα μου πείτε, ένα κεραμίδι. Αυτό όμως δεν είναι ένα και θα σας το φανερώσω αμέσως τώρα".
Ενώ με το αριστερό χέρι κρατούσε το κεραμίδι, με το δεξί έκανε το Σταυρό του και είπε:
– "Εις το όνομα του Πατρός".
Από το χέρι του Αγίου που κρατούσε το κεραμίδι, βγαίνει φωτιά με την οποία είχε ψηθεί. Και ενώ όλοι κοιτούν συγκλονισμένοι, ο Άγιος συνέχισε:
-"Και του Υιού".
Τότε από το κεραμίδι έτρεξε νερό.
-"Και του Αγιού Πνεύματος".
Και τότε, στο χέρι του Αγίου, από το κεραμίδι έμεινε μόνο χώμα.
Aυτά και άλλα θαυμαστά έγιναν κατά την διάρκεια της Συνόδου.
Με τα θαύματά του ο Θεός, τίμησε την δύναμη των Ορθοδόξων, φανέρωσε περίτρανα το ομοούσιο της Αγίας Τριάδος και ταπείνωσε τους αιρετικούς. Έλαμψε το φως της αλήθειας και οι παρευρισκόμενοι δόξασαν τον Κύριο.
Από τους οπαδούς του Αρείου δε, άλλοι δέχτηκαν την Τριαδικότητα και ακολούθησαν την Ορθοδοξία, μερικοί όμως, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Άρειος, εμμένοντας πεισματικά στις απόψεις τους, εξορίστηκαν.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ευχαριστημένος από τα αποτελεσματα της Συνόδου, κάλεσε όλους τους Πατέρες να τον συνοδεύσουν στην βασιλεύουσα, για να τελέσουν τα εγκαίνια της νεόκτιστης πόλης. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Αγίου Αχιλλίου, δέχτηκαν και τον ακολούθησαν. Φτάνοντας στην πόλη που έφερε το όνομα του αυτοκράτορα, όλοι οι Ιερείς δεήθηκαν προς τον Θεό, να μείνει η πόλη στερεά και ανίκητη απέναντι στους εχθρούς της και τους βαρβάρους.
Στη λιτανεία που ακολούθησε, προεξέχοντος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, η πόλη αφιερώθηκε στην Υπεραγία Θεοτόκο που την έθεσε υπό την προστασία Της. Για 12 αιώνες περίπου, η Πανάχραντος Δέσποινα σε διαφόρους καιρούς και με πολλούς τρόπους διαφύλασσε αυτήν από τους κινδύνους.
Aπό τότε η Εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο στις 11 Μαΐου την ανάμνηση των γενεθλίων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος λόγω της μεγάλης του ηλικίας δεν είχε παρευρεθεί στη Σύνοδο μα είχε μάθει αυτά που είχαν συμβεί, ευχαρίστησε όλους τους Ιερείς για τους κόπους τους. Συνομίλησε έπειτα για αρκετή ώρα με τον Άγιο Αχίλλιο και αφού τον τίμησε και τον επαίνεσε ιδιαίτερα για τα έργα του, στο τέλος του είπε:
-"Υπέρμαχε της αλήθειας Αχίλλειε, πήγαινε στο καλό εν ειρήνη και ο Θεός να είναι πάντα μαζί σου, η δε ειρήνη και η δε αμοιβή σου ας είναι μεγάλη στους Ουρανούς".
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, αφού τίμησε και αυτός ιδιαίτερα τον Άγιο Αχίλλειο, του έδωσε όπως και στους άλλους Αρχιερείς χρυσό και ασήμι για την ανέγερση Εκκλησιών και άλλων αγαθών έργων. Ο Άγιος, ευχήθηκε στον βασιλέα και σε όλον τον οίκο, αποχαιρέτησε όλους τους Ιερείς και πήρε τον δρόμο της επιστροφής προς την επαρχία του, χαρούμενος και νικητής.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Πλησιάζοντας ο Άγιος στην πόλη, είδε ότι είχαν βγει να τον υποδεχτούν Ιερείς, Μοναχοί και πλήθος κόσμου, άντρες γυναίκες και παιδιά, απ’ όλη την πόλη και τα περίχωρα. Δημιουργήθηκε έτσι μεγάλη σύγχυση καθώς όλοι χαρούμενοι που έβλεπαν ξανά τον δικό τους Πατέρα και δάσκαλο, προσπαθούσαν ταυτόχρονα να τον πλησιάσουν, ν’ ασπαστούν τις άκρες των ράσων του και να λάβουν την ευλογία του.
Όλοι οι Χριστιανοί της επαρχίας του χαίρονταν την επιστροφή του και έψελναν ύμνους προς τον Θεό και τον Άγιο. Ο Αχίλλειος, αφού τους ευλόγησε όλους και τους ευχήθηκε τα καλύτερα, κάθισε στον θρόνο του και άρχισε να διηγείται τα της Συνόδου. Χάρηκαν όλοι και ευχαριστήθηκαν ιδιαίτερα μαθαίνοντας τα λόγια και τα έργα του δικού τους Ποιμένα, ειδικά για το θαύμα της πέτρας και του ελαίου. Δόξασαν στην συνέχεια το Θεό πιστεύοντας βαθύτερα από πριν.
ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΘΕΟΣ ΒΙΟΣ
http://poimin.gr
Με τις θαυματουργικές του ικανότητες, γιάτρευε αρρώστους με ένα απλό άγγιγμα του χεριού του. Με τις προσευχές του, έδιωχνε από την επικράτεια τους κλέφτες και ληστές που λυμαίνονταν τα μέρη της Θεσσαλίας. Μάλιστα όταν κάποτε έπεσε μεγάλη ανομβρία και ξηρασία στον τόπο, με τις προσευχές και τη Χάρη του, έφερε βροχη. Έκανε πολλά και θαυμάσια έργα για το ποίμνιό του. Προέβλεπε και προέλεγε το μέλλον και απέκτησε την ικανότητα να διαβάζει και να αποκαλύπτει τις σκέψεις των ανθρώπων.
Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ
Η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε γνωστή σ’ όλη την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Βρισκόμαστε στο 320 μ.Χ. και βασιλεύει ο Κωνσταντίνος ο Μέγας. Φιλόχριστος και θερμός υποστηρικτής των Χριστιανών και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, μαθαίνοντας για το έργο, την αρετή και τα θαύματα του Επισκόπου Λάρισας, ήθελε να τον δει και να τον ακούσει προσωπικά.
Έτσι και έγινε με την βοήθεια του Θεού. Θέλοντας ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος να λύσει τις διαφορές μεταξύ του αιρετικού Αρείου και των Αρχιερέων, συγκάλεσε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια, την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Εκκλησίας. Συγκεντρώθηκαν εκεί με θεία πρόνοια και βασιλική διαταγή 318 Αρχιερείς. Ανάμεσά τους και ο Αρχιεπίσκοπος Λάρισας Αχίλλειος προς μεγάλη χαρά του Κωνσταντίνου, ο οποίος τον τίμησε ιδιαίτερα. Μα και απ’όλους τους συγκεντρωμένους Αρχιερείς τιμήθηκε ιδιαίτερα. Λόγω των αρετών, της σοφίας και της φρόνησής του, έλαμπε ανάμεσά τους σαν ήλιος. Ξεκίνησαν έτσι όλοι μία μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα, η οποία δεν οδηγούσε πουθενα.
Τότε σηκώνεται όρθιος ο Όσιος Αχίλλειος, κάνει νεύμα σε όλους να σωπάσουν και με δυνατή φωνή λέει:
-"Εσύ Άριε και οι υποστηρικτές αυτού, εάν έχετε δίκαιο που λέτε ότι ο Υιός του Θεού είναι κτίσμα και ποίημα Θεού, πες τότε σ’ αυτήν την πέτρα που βρίσκεται εδώ μπροστά μας, να αναβλύσει έλαιον και τότε θα σας πιστέψουμε. Αλλοιώς κάθε συζήτηση είναι μάταιη και δεν οδηγεί πουθενά".
Οι Αρειανοί ξαφνιάστηκαν και για λίγη ώρα έμειναν σιωπηλοί. Κατόπιν γυρίζουν και λένε στον Όσιο Αχίλλειο:
-"Εσύ που είπες αυτό, εσύ και να το κάνεις".
Λέγοντας αυτό πίστευαν ότι ο Επίσκοπος δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τέτοιο θαύμα. Θεώρησαν τα λόγια του σαν προπέτεια και όχι σαν Θεϊκή έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα.
Ο Όσιος Αχίλλειος όμως, χωρίς φόβο και χωρίς να δειλιάσει λεπτό, σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά στον βασιλέα και τους Αρχιερείς. Με πίστη στον Χριστό, αφού πρώτα προσευχήθηκε, τους λέει:
-"Εάν ο Υιός του Θεού υπάρχει ομοούσιος και ομόδοξος του Πατρός, όπως εμείς πιστεύουμε, ομολογούμε και κηρύσσουμε, ας αναβλύσει η πέτρα αυτή έλαιον, για να πιστέψουν και να βεβαιωθούν οι αιρετικοί".
Αμέσως, πριν τελειώσει καλά καλά τα λόγια του, έγινε το μεγάλο και καταπληκτικό θαύμα. Κάτω από την πέτρα, άρχισε να βγαίνει έλαιο τόσο ώστε κάλυψε όλο το έδαφος. Βλέποντάς το ο βασιλιάς και οι Αρχιερείς, θαύμασαν τη δυναμη της πίστης, δόξασαν το Θεό και επαίνεσαν τον Όσιο Αχίλλειο. Οι Αρειανοί αντίθετα ντροπιάστηκαν και λυπήθηκαν..
Στην Σύνοδο αυτή έκανε και ο Άγιος Σπυρίδωνας ένα θαύμα που αφορούσε επίσης την Αγία Τριάδα. Αφού κατατρόπωσε με τα λόγια του τον οπαδό και ρήτορα του Αρείου, έπιασε στα χέρια του ένα κεραμίδι και θέλοντας να δείξει ότι ορισμένα πράγματα δεν τα φτάνει το μυαλό του ανθρώπου ,είπε:
"Αν σας ρωτήσω πόσα πράγματα κρατάω στο χέρι μου, θα μου πείτε, ένα κεραμίδι. Αυτό όμως δεν είναι ένα και θα σας το φανερώσω αμέσως τώρα".
Ενώ με το αριστερό χέρι κρατούσε το κεραμίδι, με το δεξί έκανε το Σταυρό του και είπε:
– "Εις το όνομα του Πατρός".
Από το χέρι του Αγίου που κρατούσε το κεραμίδι, βγαίνει φωτιά με την οποία είχε ψηθεί. Και ενώ όλοι κοιτούν συγκλονισμένοι, ο Άγιος συνέχισε:
-"Και του Υιού".
Τότε από το κεραμίδι έτρεξε νερό.
-"Και του Αγιού Πνεύματος".
Και τότε, στο χέρι του Αγίου, από το κεραμίδι έμεινε μόνο χώμα.
Aυτά και άλλα θαυμαστά έγιναν κατά την διάρκεια της Συνόδου.
Με τα θαύματά του ο Θεός, τίμησε την δύναμη των Ορθοδόξων, φανέρωσε περίτρανα το ομοούσιο της Αγίας Τριάδος και ταπείνωσε τους αιρετικούς. Έλαμψε το φως της αλήθειας και οι παρευρισκόμενοι δόξασαν τον Κύριο.
Από τους οπαδούς του Αρείου δε, άλλοι δέχτηκαν την Τριαδικότητα και ακολούθησαν την Ορθοδοξία, μερικοί όμως, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Άρειος, εμμένοντας πεισματικά στις απόψεις τους, εξορίστηκαν.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ευχαριστημένος από τα αποτελεσματα της Συνόδου, κάλεσε όλους τους Πατέρες να τον συνοδεύσουν στην βασιλεύουσα, για να τελέσουν τα εγκαίνια της νεόκτιστης πόλης. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Αγίου Αχιλλίου, δέχτηκαν και τον ακολούθησαν. Φτάνοντας στην πόλη που έφερε το όνομα του αυτοκράτορα, όλοι οι Ιερείς δεήθηκαν προς τον Θεό, να μείνει η πόλη στερεά και ανίκητη απέναντι στους εχθρούς της και τους βαρβάρους.
Στη λιτανεία που ακολούθησε, προεξέχοντος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, η πόλη αφιερώθηκε στην Υπεραγία Θεοτόκο που την έθεσε υπό την προστασία Της. Για 12 αιώνες περίπου, η Πανάχραντος Δέσποινα σε διαφόρους καιρούς και με πολλούς τρόπους διαφύλασσε αυτήν από τους κινδύνους.
Aπό τότε η Εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο στις 11 Μαΐου την ανάμνηση των γενεθλίων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος λόγω της μεγάλης του ηλικίας δεν είχε παρευρεθεί στη Σύνοδο μα είχε μάθει αυτά που είχαν συμβεί, ευχαρίστησε όλους τους Ιερείς για τους κόπους τους. Συνομίλησε έπειτα για αρκετή ώρα με τον Άγιο Αχίλλιο και αφού τον τίμησε και τον επαίνεσε ιδιαίτερα για τα έργα του, στο τέλος του είπε:
-"Υπέρμαχε της αλήθειας Αχίλλειε, πήγαινε στο καλό εν ειρήνη και ο Θεός να είναι πάντα μαζί σου, η δε ειρήνη και η δε αμοιβή σου ας είναι μεγάλη στους Ουρανούς".
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, αφού τίμησε και αυτός ιδιαίτερα τον Άγιο Αχίλλειο, του έδωσε όπως και στους άλλους Αρχιερείς χρυσό και ασήμι για την ανέγερση Εκκλησιών και άλλων αγαθών έργων. Ο Άγιος, ευχήθηκε στον βασιλέα και σε όλον τον οίκο, αποχαιρέτησε όλους τους Ιερείς και πήρε τον δρόμο της επιστροφής προς την επαρχία του, χαρούμενος και νικητής.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Πλησιάζοντας ο Άγιος στην πόλη, είδε ότι είχαν βγει να τον υποδεχτούν Ιερείς, Μοναχοί και πλήθος κόσμου, άντρες γυναίκες και παιδιά, απ’ όλη την πόλη και τα περίχωρα. Δημιουργήθηκε έτσι μεγάλη σύγχυση καθώς όλοι χαρούμενοι που έβλεπαν ξανά τον δικό τους Πατέρα και δάσκαλο, προσπαθούσαν ταυτόχρονα να τον πλησιάσουν, ν’ ασπαστούν τις άκρες των ράσων του και να λάβουν την ευλογία του.
Όλοι οι Χριστιανοί της επαρχίας του χαίρονταν την επιστροφή του και έψελναν ύμνους προς τον Θεό και τον Άγιο. Ο Αχίλλειος, αφού τους ευλόγησε όλους και τους ευχήθηκε τα καλύτερα, κάθισε στον θρόνο του και άρχισε να διηγείται τα της Συνόδου. Χάρηκαν όλοι και ευχαριστήθηκαν ιδιαίτερα μαθαίνοντας τα λόγια και τα έργα του δικού τους Ποιμένα, ειδικά για το θαύμα της πέτρας και του ελαίου. Δόξασαν στην συνέχεια το Θεό πιστεύοντας βαθύτερα από πριν.
ΠΗΓΗ: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΘΕΟΣ ΒΙΟΣ
http://poimin.gr