Πολλές φορές σκανδαλιζόμαστε από ενέργειες και πράξεις του πλησίον μας
και οδηγούμεθα στην κατάκριση. Είναι σωστό όμως; Τι πρέπει να κάνουμε;
• Στο Γεροντικό διαβάζουμε ότι κάποτε ήλθε ο λογισμός στον Όσιο Αγάθωνα
να κρίνη κάποιον, αλλά όμως έλεγε μέσα του. «Αγάθων, συ μη το κάνης
αυτό». Και έτσι ησύχαζε. Έτσι ακριβώς πρέπει να ενεργούμε και εμείς και
πολλές φορές δεν γνωρίζουμε τον σκοπό και την προαίρεση της πράξεως του
πλησίον μας.
• Στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη αναφέρεται: «Είδα γεωργούς που έσπερναν τον ίδιο σπόρο, αλλά με διαφορετικό σκοπό ο καθένας. Ο ένας, για να εξοφλήση τα χρέη του. Ο άλλος, για να αποκτήση πλούτο. Ο άλλος, για να προσφέρη δώρα στον Δεσπότη Χριστό. Ο άλλος, για να προξενήση θλίψη στον εχθρό του, να τον κάνη να ζηλεύση. Και ο άλλος για να μη τον κοροϊδεύουν οι άλλοι άνθρωποι ως τεμπέλη».
• Βλέπουμε ότι ο κάθε ένας είχε το σκοπό του.
Πρέπει λοιπόν να σκανδαλιζώμαστε και να κρίνουμε τον αδελφό; Ο Όσιος Βιτάλιος μας απαντά:
«Κάποιος Άγιος παλαιός ερημίτης, του οποίου το όνομα ήταν Βιτάλιος, πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου ζούσε φαινομενικά με ζωή αισχρή και σκανδαλώδη, στον Θεό όμως που γνωρίζει τα κρυφά της καρδίας πολύ ευάρεστα. Αυτός λοιπόν έγραψε σε ένα χαρτί όλες τις πόρνες και δουλεύοντας το εργόχειρό του, έπαιρνε δέκα οβολούς την ημέρα, από τα οποία έδινε το ένα και έπαιρνε λουπινάρια (είδος φυτού) και έτρωγε, τα δε υπόλοιπα έδινε κάθε βράδυ και σε μια πόρνη, λέγοντάς της. «Δια τον Κύριον μη αμαρτήσης απόψε με κανένα και πάρε αυτά τα δηνάρια». Εκείνος δε προσευχόταν όλη τη νύκτα για την σωτηρία της και το πρωί αναχωρούσε ορκίζοντάς την να μη φανερώση την πράξη του. Έτσι έκανε ο Βιτάλιος πολλές μέρες, πηγαίνοντας πότε στη μία και πότε στην άλλη, έως ότου μια το μαρτύρησε. Ο Όσιος σκανδαλίσθηκε και έκανε δέηση προς τον Κύριο και δαιμονίσθηκε η πόρνη, και αυτό για να φοβηθούν οι άλλες και να σιωπήσουν. Με αυτόν τον τρόπο (αν και πολλοί σκανδαλίζοντο, επειδή δεν γνώριζαν την πραγματικότητα, απλώς τον έβλεπαν τον Βιτάλιο να μπαίνη στις πόρνες), έφερνε πολλές πόρνες σε μετάνοια, διότι όταν αυτές έβλεπαν όλην την νύκτα να προσεύχεται για τις ψυχές τους, μετανοούσαν, κατενύγοντο και άλλες μεν πανδρεύθηκαν και άλλες πήγαν στο Μοναστήρι».
• Ο Άγιος Πορφύριος συμβούλευε, να μη κατακρίνουμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους, διότι ο Θεός θα επιτρέψη να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες. Στο βιβλίο «Κοντά στον Γέροντα» του Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη αναφέρεται: «Μου έλεγε: Έτσι, μια νοικοκυρά σ’ ένα χωριό, την ώρα, που άναβε φωτιά στο φούρνο της, για να ψήση ψωμί, ευχήθηκε να μπορούσε να σουβλίση και να κάψη ζωντανή στο φούρνο της μια κοπέλα από γειτονικό χωριό, που έμεινε έγκυος με κάποιον άγνωστο. Σε λίγα χρόνια, όταν ο άνδρας της ξενιτεύθηκε έμεινε κι εκείνη έγκυος με κάποιον συγχωριανό της». Και κατέληξε: «Γι’ αυτό ο Θεός μας συμβουλεύει να μη καταρώμεθα κανένα, ούτε τον εχθρό μας και να ευλογούμε όλους, ακόμη και τους εχθρούς μας».
• Στον Ευεργετινό διαβάζουμε: «Ένας αδελφός ηρώτησε τον Αββά Ποιμένα: «Ταράσσομαι και θέλω να εγκαταλείψω τον τόπον μου». Του απαντά ο γέρων• «Δεν είναι αληθή αυτά, που ήκουσας εναντίον του πλησίον σου• μη φεύγης λοιπόν». Ο αδελφός επαναλαμβάνει• «Και όμως είναι αληθή, γέροντα, διότι ο αδελφός που με επληροφόρησεν είναι αξιόπιστος και έχει φόβον Θεού». Απαντά πάλιν ο γέρων• «Όχι, τέκνον μου, δεν είναι πιστός• διότι εάν ήτο πιστός δεν θα σου έλεγεν αυτά τα πράγματα• ο ίδιος ο Θεός δεν έδωσεν εμπιστοσύνην ακούσας τας αισχράς κραυγάς των κατοίκων των Σοδόμων, αλλ’ επείσθη μόνον εφ’ όσον είδε την κατάστασιν με τους οφθαλμούς του• πως λοιπόν ημείς να βασιζώμεθα εις τα λεγόμενά τινος;». Είπεν ο αδελφός• «Και εγώ είδον με τους οφθαλμούς μου τον αδελφόν αυτόν να αμαρτάνη».
Μόλις ήκουσεν αυτό ο γέρων έρριψε το βλέμμα του προς την γην και αφού έλαβεν ένα μικρό ξυλαράκι, το επέδειξεν εις τον αδελφόν και του λέγει• «Τι είναι αυτό;». Ο αδελφός απήντησε• «Ξυλαράκι». Εν συνεχεία ο γέρων έρριψε το βλέμμα του προς την στέγην του κελλίου και υποδεικνύων μίαν δοκόν, λέγει• «Αυτό τι είναι;» Ο αδελφός απήντησε, «Δοκός». Και τότε απαντά διδακτικώτατα ο γέρων• “Πίστευσε ειλικρινώς, ότι ως αυτό το μικρό ξυλαράκι είναι αι αμαρτίαι του αδελφού σου, αι δε ιδικαί σου όπως αυτή η δοκός. Εάν λοιπόν προσέχης τας προσωπικάς σου αμαρτίας, καθόλου δεν θα σκέπτεσαι τας αμαρτίας εκείνου”».
• Στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη αναφέρεται: «Είδα γεωργούς που έσπερναν τον ίδιο σπόρο, αλλά με διαφορετικό σκοπό ο καθένας. Ο ένας, για να εξοφλήση τα χρέη του. Ο άλλος, για να αποκτήση πλούτο. Ο άλλος, για να προσφέρη δώρα στον Δεσπότη Χριστό. Ο άλλος, για να προξενήση θλίψη στον εχθρό του, να τον κάνη να ζηλεύση. Και ο άλλος για να μη τον κοροϊδεύουν οι άλλοι άνθρωποι ως τεμπέλη».
• Βλέπουμε ότι ο κάθε ένας είχε το σκοπό του.
Πρέπει λοιπόν να σκανδαλιζώμαστε και να κρίνουμε τον αδελφό; Ο Όσιος Βιτάλιος μας απαντά:
«Κάποιος Άγιος παλαιός ερημίτης, του οποίου το όνομα ήταν Βιτάλιος, πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου ζούσε φαινομενικά με ζωή αισχρή και σκανδαλώδη, στον Θεό όμως που γνωρίζει τα κρυφά της καρδίας πολύ ευάρεστα. Αυτός λοιπόν έγραψε σε ένα χαρτί όλες τις πόρνες και δουλεύοντας το εργόχειρό του, έπαιρνε δέκα οβολούς την ημέρα, από τα οποία έδινε το ένα και έπαιρνε λουπινάρια (είδος φυτού) και έτρωγε, τα δε υπόλοιπα έδινε κάθε βράδυ και σε μια πόρνη, λέγοντάς της. «Δια τον Κύριον μη αμαρτήσης απόψε με κανένα και πάρε αυτά τα δηνάρια». Εκείνος δε προσευχόταν όλη τη νύκτα για την σωτηρία της και το πρωί αναχωρούσε ορκίζοντάς την να μη φανερώση την πράξη του. Έτσι έκανε ο Βιτάλιος πολλές μέρες, πηγαίνοντας πότε στη μία και πότε στην άλλη, έως ότου μια το μαρτύρησε. Ο Όσιος σκανδαλίσθηκε και έκανε δέηση προς τον Κύριο και δαιμονίσθηκε η πόρνη, και αυτό για να φοβηθούν οι άλλες και να σιωπήσουν. Με αυτόν τον τρόπο (αν και πολλοί σκανδαλίζοντο, επειδή δεν γνώριζαν την πραγματικότητα, απλώς τον έβλεπαν τον Βιτάλιο να μπαίνη στις πόρνες), έφερνε πολλές πόρνες σε μετάνοια, διότι όταν αυτές έβλεπαν όλην την νύκτα να προσεύχεται για τις ψυχές τους, μετανοούσαν, κατενύγοντο και άλλες μεν πανδρεύθηκαν και άλλες πήγαν στο Μοναστήρι».
• Ο Άγιος Πορφύριος συμβούλευε, να μη κατακρίνουμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους, διότι ο Θεός θα επιτρέψη να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες. Στο βιβλίο «Κοντά στον Γέροντα» του Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη αναφέρεται: «Μου έλεγε: Έτσι, μια νοικοκυρά σ’ ένα χωριό, την ώρα, που άναβε φωτιά στο φούρνο της, για να ψήση ψωμί, ευχήθηκε να μπορούσε να σουβλίση και να κάψη ζωντανή στο φούρνο της μια κοπέλα από γειτονικό χωριό, που έμεινε έγκυος με κάποιον άγνωστο. Σε λίγα χρόνια, όταν ο άνδρας της ξενιτεύθηκε έμεινε κι εκείνη έγκυος με κάποιον συγχωριανό της». Και κατέληξε: «Γι’ αυτό ο Θεός μας συμβουλεύει να μη καταρώμεθα κανένα, ούτε τον εχθρό μας και να ευλογούμε όλους, ακόμη και τους εχθρούς μας».
• Στον Ευεργετινό διαβάζουμε: «Ένας αδελφός ηρώτησε τον Αββά Ποιμένα: «Ταράσσομαι και θέλω να εγκαταλείψω τον τόπον μου». Του απαντά ο γέρων• «Δεν είναι αληθή αυτά, που ήκουσας εναντίον του πλησίον σου• μη φεύγης λοιπόν». Ο αδελφός επαναλαμβάνει• «Και όμως είναι αληθή, γέροντα, διότι ο αδελφός που με επληροφόρησεν είναι αξιόπιστος και έχει φόβον Θεού». Απαντά πάλιν ο γέρων• «Όχι, τέκνον μου, δεν είναι πιστός• διότι εάν ήτο πιστός δεν θα σου έλεγεν αυτά τα πράγματα• ο ίδιος ο Θεός δεν έδωσεν εμπιστοσύνην ακούσας τας αισχράς κραυγάς των κατοίκων των Σοδόμων, αλλ’ επείσθη μόνον εφ’ όσον είδε την κατάστασιν με τους οφθαλμούς του• πως λοιπόν ημείς να βασιζώμεθα εις τα λεγόμενά τινος;». Είπεν ο αδελφός• «Και εγώ είδον με τους οφθαλμούς μου τον αδελφόν αυτόν να αμαρτάνη».
Μόλις ήκουσεν αυτό ο γέρων έρριψε το βλέμμα του προς την γην και αφού έλαβεν ένα μικρό ξυλαράκι, το επέδειξεν εις τον αδελφόν και του λέγει• «Τι είναι αυτό;». Ο αδελφός απήντησε• «Ξυλαράκι». Εν συνεχεία ο γέρων έρριψε το βλέμμα του προς την στέγην του κελλίου και υποδεικνύων μίαν δοκόν, λέγει• «Αυτό τι είναι;» Ο αδελφός απήντησε, «Δοκός». Και τότε απαντά διδακτικώτατα ο γέρων• “Πίστευσε ειλικρινώς, ότι ως αυτό το μικρό ξυλαράκι είναι αι αμαρτίαι του αδελφού σου, αι δε ιδικαί σου όπως αυτή η δοκός. Εάν λοιπόν προσέχης τας προσωπικάς σου αμαρτίας, καθόλου δεν θα σκέπτεσαι τας αμαρτίας εκείνου”».
http://orthodoxostypos.gr/