Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη:«Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού,
ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοις πυλώσιν
εισέλθωσιν εις την Πολιν. Έξω οι κύνες και οι φαρμακοί» (Αποκάλ. κβ 14,
15). Δηλ. Μακάριοι είναι εκείνοι, που εκτελούν τις εντολές του Χριστού,
λέγει ο άγγελος, για να είναι παντοτεινό και διαρκές στο μέλλον το
δικαίωμά τους να τρέφωνται από το δένδρο της αιωνίου ζωής και να μπουν
ανεμπόδιστοι από τις πόρτες στην ουράνια πόλη. Έξω και μακρυά οι
αδιάντροποι σαν τα σκυλιά και οι μάγοι…
Ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στο ενημερωτικό βιβλίο του «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΓΙΑ» Εκδ.: «Ορθοδόξου Τύπου» γράφει:
«Θα τους διώξη από τον Παράδεισον. Και που θα τους στείλη δια να
μένουν παντοτεινά; Αλλοίμονο! «Εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω
διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού». Στον διάβολο θα πάνε και εκεί με αυτόν
θα ζουν παντοτεινά. Τρομερόν και να το σκεφθή κανείς! «Ο νικών
κληρονομήσει πάντα και έσομαι αυτού Θεός και αυτός έσται μοι υιός,
δειλοίς δε (εκείνοι που δείλιασαν και πήγαν στα μάγια) και απίστοις και
φαρμακεύσι, και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι, το μέρος αυτών εν
τη λίμνη τη καιομένη πυρί και θείω ο έστι δεύτερος θάνατος». Τι
απαρηγόρητος συμφορά! Τι δυστυχία αιώνιος των αθλίων μάγων και μαγισσών
και όσων πηγαίνουν σ’ αυτούς!
Μερικούς δεν τους αφίνει ο διάβολος να τα καλοπιστέψουν. Θα έλθη όμως ο
καιρός που θα τα δοκιμάσουν. Θα είναι όμως αργά. Αλλοίμονον!
Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μία διάσημη μάγισσα. Ήταν
πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι πάντες. Κάποτε όμως, την συνάντησε ο
καλόγηρος Χριστόφορος Παπουλάκος, ο λαϊκός ιεροκήρυκας. Της επετέθη με
την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν
τον Γέροντα: «Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή
την βρωμογυναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε, διότι λιγόστεψε η πίστη
σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι
εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και
τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί
κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.
Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό, θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με
τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες
σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.
Όμως τα μάγια της και οι δαίμονες, που την βοηθούν, στάθηκαν
ανήμποροι να την γλυτώσουν απ’ το ραβδί μου…Αν πορευθήτε και σεις κατά
τον λόγο του Χριστού, τότε η κλωστή που σας δένει θα κοπή και το
Γεωργίτσι θ’ ανασαίνη ελεύθερο. Ανάψατε όλα τα σβηστά καντήλια, που
προσμένουν στα εξωκκλήσια και στ’ αφανισμένα μοναστήρια. Δράματε όλοι
στην Εκκλησία σας. Μονιάσατε. Κάμνετε δικό σας τον πόνο του διπλανού σας
και αγρυπνήσατε στο προσκέφαλο του αρρώστου. Ταΐστε τους πεινασμένους,
ποτίστε τους διψασμένους. Ντύσατε τους γυμνούς. Και τα μάγια θα
σκορπιστούν στους τέσσαρες ανέμους. Μάγια θα πη η λειψή πίστη. Οι
μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού. Τα
μάγια μόνο στα ρημαγμένα και παρατημένα χωράφια βλαστάνουν. Κανένα μη
φοβάστε, εφ’ όσον στην καρδιά σας βρίσκεται ο Χριστός». Η μάγισσα εν τω
μεταξύ έφυγε σε άλλα χωριά και κρύφτηκε από το φόβο της!
Επίσης στο χωριό Πετρούλι των Αγράφων ήσαν δυο γυναίκες διαβόητες,
για τα μάγια, που έκαναν. Σ’ αυτές έτρεχαν πολλοί από τα γύρω μέρη.
Ο Άγιος Κοσμάς εγνώριζε ότι τα μάγια είναι σατανικά. Είχε στήσει εκεί το
στρατηγείο του ο σατανάς, και τις γυναίκες αυτές τις είχε όργανά του.
Εγίνοντο αυτές αιτία να αρνούνται οι ολιγόπιστοι Χριστιανοί την πίστη
τους και να κερδίζωνται από τον διάβολο. Όταν έφθασε εκεί προσπάθησε να
τις αποτρέψη από αυτό το δαιμονικό τους έργο. Αυτές όμως επ’ ουδενί λόγω
ήθελαν ν’ ακούσουν τις νουθεσίες του, να μετανοήσουν και να σταματήσουν
τις μαγείες. Ήσαν πορωμένες. Τότε τις καταράσθηκε· «Να χαθήτε», τους
είπε. Και χάθηκαν πράγματι. Σε λίγες ημέρες πέθαναν και οι δύο.
Τιμωρήθηκαν για την αμετανοησία τους».
Έλεγε ο μακαριστός π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ότι, όταν ήθελε να
τυπώση το βιβλίο του «Υπάρχουν Μάγια;» ο τυπογράφος του είπε: «Πατέρα
Χαράλαμπε, τι βιβλίο είναι αυτό; 5 κιλά λιβάνι ξόδεψα, για να το τυπώσω.
Μου χάλαγαν συνεχώς οι μηχανές». Επίσης όταν ήταν να παρουσιάση το
βιβλίο αυτό σε μια αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας όλα τα φώτα ήσαν
αναμμένα εκτός από την αίθουσα, που μιλούσε που έσβηναν συνεχώς.
Τέλος τόνιζε ότι αυτό το βιβλίο θα κάνη πολύ καλό στους ανθρώπους,
αλλά και μεγάλη ζημιά στον διάβολο· και πράγματι υπολογίζεται ότι έχουν
πουληθή περισσότερα από 200.000 αντίτυπα. Το βιβλίο αυτό ενημερώνει τον
κάθε πιστό σχετικά με το τι είναι τα μάγια.
Ο διάβολος δεν θέλει να αποκαλύπτεται για την ζημιά, που κάνει στους
ανθρώπους. Δυστυχώς πάρα πολλοί άνθρωποι παγιδεύονται με τα σατανικά
αυτά μάγια και από φθόνο η μίσος η κακία κινούμενοι κάνουν κακό στους
συνανθρώπους τους και έτσι ταλαιπωρούνται πάρα πολλοί άνθρωποι.
Ένας Γέροντας έλεγε με πόνο ότι τα μάγια την σημερινή εποχή έχουν
πάρει μορφή επιδημίας. Αλλοίμονο σε αυτούς που καταφεύγουν σε αυτά, και
πουλούν την ψυχή τους στον διάβολο. Δύο κολάσεις ζουν αυτοί. Μία σε αυτή
την ζωή, διότι πράγματι η ζωή είναι μία κόλαση στα δίχτυα του διαβόλου,
αλλά και μία άλλη κόλαση αιώνια και φοβερή μετά την κοίμησή τους.
Ποτέ λοιπόν να μη καταφύγουμε στον διάβολο, για να κάνουμε κακό ή να
μας γιατρέψη, όταν υποφέρουμε. Μόνο στην Εκκλησία. Μόνο στον Χριστό. Η
Εκκλησία μας έχει τα άγια όπλα της, για να μας βοηθά και προφυλάσσει:
Την εξομολόγηση, το Άγιο Ευχέλαιο, τον Αγιασμό, την θεία Μετάληψη, την
δύναμη του Σταυρού, δηλαδή την Μυστηριακή ζωή.
Η Εκκλησία μας προβλέπει μεγάλα επιτίμια για τους μάγους. Ο 61ος
Κανών της 6ης Οικουμενικής Συνόδου ορίζει επιτίμιο 6 ετών στους
ασχολουμένους με την μαγεία. Εκείνους δε που θα επιμείνουν σ’ αυτά, τους
πετά τελείως έξω της Εκκλησίας.
Ο δε Άγιος Νικόδημος εξηγεί: «Τους καταμαντευομένους και φέροντας
μάγους εις τους οίκους τους, δια να εύρωσι τας μαγείας, με τας οποίας
τινές αυτούς εμάγευσαν, οι εν Αγκύρα Πατέρες εις πέντε χρόνους
κανονίζουσι, ο δε Μέγας Βασίλειος εις εξ (6), ο δε γ Κανὼν του Νύσσης
ορίζει να επιτιμώνται, όπως και οι αρνηθέντες κατόπιν βασάνων τον
Χριστόν. Εκείνους δε, που θεληματικά πήγαν στους μάγους και από
περιφρόνησιν προς την πίστιν του Χριστού, ορίζει να μη κοινωνούν εις
όλην τους την ζωήν, ει μη εν τω τέλει και να χωρίζωνται της Εκκλησίας. Ο
δε Μέγας Βασίλειος τους κατατάσσει με τους φονεύσαντας θεληματικά και
τους κανονίζει 20 χρόνια να μη κοινωνούν».
http://orthodoxostypos.gr/