• Ο δε Αγ. Ιωάννης ο Ευαγγελιστής τονίζει: «Μη αγαπάτε τον κόσμο ούτε τα
του κόσμου. Εάν κανείς αγαπά τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα δεν υπάρχει
μέσα του».
• Το ίδιο παρατηρεί και ο Όσιος Ισίδωρος: «Αν αγαπάς την βασιλεία των
ουρανών, να καταφρονής τα υλικά αγαθά και να ορέγεσαι την θεία αμοιβή».
Όλα τα επίγεια αγαθά είναι μέσα, για να πετύχουμε τον ουράνιο σκοπό μας,
δηλαδή την ουράνιο βασιλεία. Επομένως δεν πρέπει να δενώμασθε με τα
επίγεια αγαθά, άψυχα η ζώντα και να στερηθούμε τις καλές πράξεις, όπως
συνέβη και στο πιο κάτω παράδειγμα μήπως και εμείς ακούσουμε το «άφρον,
ταύτη τη νυκτί την ψυχή σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμησας τίνι
έσται;» (Λουκ. ιβ 20).
• Ήλθαν κάποτε μερικοί στον Όσιο Αμμούν για επίσκεψη. Αυτός δοκιμάζοντας
την αγάπη τους, τους παρεκάλεσε να του φέρουν ένα δοχείο, για να
αποθηκεύση νερό. Αυτοί ήσαν αγωγιάτες, που ήλθαν στον Όσιο, και ο ένας
είχε καμήλα και ο άλλος όνο. Εκείνος που είχε την καμήλα δεν θέλησε να
μεταφέρη το πιθάρι, εκείνος όμως που είχε τον όνο, με μεγάλη χαρά
μετέφερε πάνω στον όνο το πιθάρι και το πήγε στον Όσιο.
Ο Όσιος του είπε τότε: «Ο σύντροφός σου λυπήθηκε να φορτώσει την καμήλα
και αυτή ψόφησε». Όταν άκουσε αυτά εκείνος, έτρεξε να δη, και την βρήκε
νεκρή και μάλιστα την έτρωγαν οι σκύλοι.
• Μας λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ΛΓ Ὁμιλία του «Εις την
Α πρὸς Κορινθίους». Μη ζητάς λοιπόν το συμφέρον σου, για να βρης το
συμφέρον σου. Γιατί αυτός που ζητά το συμφέρον του, δεν το βρίσκει. Γι’
αυτό και ο Παύλος έλεγε, «κανείς να μη ζητά το δικό του συμφέρον, αλλ’ ο
καθένας το συμφέρον του άλλου». Γιατί το συμφέρον του καθενός βρίσκεται
στο συμφέρον του πλησίον αλλά και το συμφέρον εκείνου επίσης.
Όπως ακριβώς λοιπόν, αν κάποιος έχη δικό του χρυσό παραχωμένο στο σπίτι
του πλησίον, αν δεν έρθη ποτέ εκεί για να τον ζητήση και να σκάψη δεν θα
τον βρη ποτέ, έτσι κι εδώ αυτός που δεν θέλει να ζητήση το δικό του
συμφέρον στην ωφέλεια και του πλησίον, δεν θα πετύχη τα στεφάνια για τον
εαυτό του. Γιατί ο Θεός γι’ αυτό έθεσε αυτό τον νόμο, για να είμαστε
συνδεδεμένοι μεταξύ μας.
• Στο Γεροντικό διαβάζουμε: «Κάποιος πλούσιος χριστιανός επισκέφτηκε
κάποτε ένα Ερημίτη και φεύγοντας, του πρόσφερε ένα γερό φιλοδώρημα.
Εκείνος όμως με κανένα τρόπο δεν ήθελε να το δεχτή.
– Πάρε το, Αββά, τον παρακαλούσε ο επισκέπτης, και μοίρασέ το στους φτωχούς.
– Αυτό είναι διπλή ντροπή για μένα, τέκνον μου, του αποκρίθηκε ο
Γέροντας, να παίρνω χωρίς να έχω ανάγκη και να κενοδοξώ μοιράζοντας τα
ξένα ελεημοσύνη.
• Ο μακαριστός ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος σημειώνει πολύ σοφά:
«Η ψυχή του ανθρώπου δεν χορταίνει με οικόπεδα, με χρήματα, με
διασκεδάσεις και με κάθε τι υλικό. Όμως ο άνθρωπος, από εγωϊσμό δεν το
παραδέχεται αυτό και βασανίζεται. Γι’ αυτό και έχουν γεμίσει τα
ψυχιατρεία, έχουν αυξηθή οι αυτοκτονίες και οι άνθρωποι πάσχουν από
μελαγχολία. Και στη συνέχεια, αντί να πάνε σε εξομολόγο, για να
εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, πηγαίνουν στον ψυχίατρο να τους
παρηγορήση. Από λάθος σε λάθος βαδίζουν οι άνθρωποι και δεν μπορούν να
βρουν έτσι ανάπαυση».
http://orthodoxostypos.gr/