Γιατί ἡ βλασφημία τῶν Θείων Προσώπων εἶναι μεγάλο ἁμάρτημα;

  Ἄν ἡ βλασφημία πρός τούς ὁποιουσδήποτε ἀνθρώπους ἀποτελεῖ, πανθομολογουμένως, μία φραστική ἀπρέπεια, ἡ ὁποία φανερώνει ἐμπαθῆ κατάσταση καί ἔλλειψη κοινωνικῆς ἀγωγῆς τοῦ βλάσφημου, τότε ἡ βλασφημία τῶν Θείων Προσώπων ἐκφράζει τόν ἀνώτατο βαθμό τῆς φραστικῆς ἀσέβειας.
  Ὡς ἀνώτατη ἀσέβεια, εἶναι αὐτονοήτως, καί μεγάλη ἁμαρτία. Καί εἶναι μέν ἐλεύθερος κάθε ἄνθρωπος νά πιστεύει ὅ,τι θέλει ἤ νά μήν πιστεύει τίποτε, δέν ἔχει ὅμως κανένα δικαίωμα νά λοιδορεῖ ἤ νά βλασφημεῖ Θεῖα Πρόσωπα, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τό περιεχόμενο τῆς πίστεως ἄλλων ἀνθρώπων, ἀνεξάρτητα ἄν αὐτοί εἶναι πολλοί, ἤ λίγοι, ἤ ἔστω καί ἕνας μόνον ἄνθρωπος.

"Δεκατέσσερα ὑπαρξιακά ἐρωτήματα, Ἡ θεολογική ἀπάντησή τους", Δημήτριος Τσελεγγίδης (Καθηγητής Δογματικῆς Θεολογίας, Τμῆμα Θεολογίας Α.Π.Θ)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/10/3_23.html